DROGA DŌ | Festiwal muzyki kameralnej

„Dō” po japońsku oznacza „drogę”, w wielu językach kojarzy się również z pierwszym dźwiękiem gamy. Polsko-japońska gra słów „Droga Dō” odzwierciedla więc „muzyczny szlak”, w tym konkretnym wypadku szlak uchodźczy, wiodący przez Polskę i Litwę aż do Japonii i Izraela.

"Wizy życia” wydawane przez Chiune Sugiharę pozostają w głębiach archiwów i nie znalazły jeszcze miejsca w szeroko rozpoznawalnych tekstach kultury. Wzmianki o wspólnym wysiłku „Sempo”, holenderskiego konsula Jana Zwartendijka i polskiego ambasadora w Japonii Tadeusza Romera pojawiają się w literaturze specjalistycznej i naukowej, ale przecież ta historia, łącząca głęboki humanizm i odwagę cywilną oraz mająca w centrum dobro i godność „zwykłego człowieka”, warta jest opowiadania. Przywracanie do życia „okruchów humanizmu” (ang. „motes of humanity”- określenie używane w świadectwach przez Sugiharę) kształtuje postawy odpowiadające na wezwanie Mariana Turskiego: „nie bądź obojętny!”. Trzej dyplomaci z Holandii, Polski
i Japonii postanowili postąpić przyzwoicie i humanitarnie, nie wiedząc, czy ich działania będą wystarczające, aby ocalić życie proszących o pomoc.

Koncert DROGA DŌ w odsłonie izraelskiej i polskiej w całości przeznaczony jest na instrumenty dęte, z towarzyszącym udziałem fortepianu. Oddech to pierwsza oznaka życia, to grecka psyche, łacińska anima i hebrajska nefesz, czyli dusza. DROGA DŌ
w pierwszych dwóch koncertach prowadzi nas tchnieniem jako cząstką duszy ku głębokiej uważności, refleksji i ku celebracji życia.

Koncert rozpoczyna utwór DROGA DŌ skomponowany w 2024 roku na zamówienie oto fundacji przez polsko-japońską kompozytorkę Ninę Fukuokę, która w swojej twórczości często podnosi temat złożonej tożsamości. Immanentną częścią DROGA DŌ jest praca video jednej z wyróżniających się polskich artystek wizualnych - Aleksandry Ołdak. Warstwa wizualna to próba zbadania procesu kształtowania się pamięci kolektywnej, obejmuje uważnym spojrzeniem utratę tożsamości jako część doświadczenia uchodźców, których współcześnie nazywamy “ludźmi w drodze”.

Dwa utwory wybitnych kompozytorów japońskich XX wieku: Toru Takemitsu i Toshio Hosokawy, obrazują i interpretują motyw drogi jakby zaklętej, zatrzymanej w czasie. Takemitsu w “Itinerant” (fr. wędrując) na flet solo wędruje ku śladom pamięci malując efemeryczne obrazy i medytując nad upływającym czasem. Hosokawa w “Spell Song” (ang. zaklęta pieśń) na obój solo używa podobnych środków wyrazu, poprzez wielotony i glissanda podąża za sugestywną metaforą muzycznej kaligrafii, która ma moc “zaklinania” gestów w czasie i przestrzeni.

Z zatopionej w uważnej refleksji Japonii cofamy się w podróży do Europy Środkowej i muzyki “sprzed katastrofy” kompozytorów żydowskiego pochodzenia - Aleksandra Weprika i Josepha Achrona. Od snu do jawy i od zapomnienia do życia przeprowadzi nas Tel Aviv Wind Quintet z pomocą utworów Aleksandra Tansmana, Tzvi Avniego i Leo Smita.

4 października 2025 r., hol główny Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma, Warszawa

19:00 SPOTKANIE
Polskie wątki na Liście Sugihary - projekcja filmu "Wizy życia” (1997, reż. Andrzej Miłosz, Piotr Weychert) z wprowadzeniem Zofii Hartman.

20:00 WYSTAWA
Otwarcie wystawy plakatów realizowanej we współpracy z Bezalel Academy of Arts and Design pod opieką artystyczną Karola Tomoki Yamazakiego.

20:00 KONCERT
Nina Fukuoka, Tōru Takemitsu, Toshio Hosokawa, Aleksander Weprik, Joseph Achron, Alexander Tansman, Tzvi Avni, Leo Smit.

To wydarzenie już minęło.
Sprawdź nadchodzące wydarzenia w dzielnicy Śródmieście lub w kategoriach: koncert spotkanie wystawa